1868, Θεσσαλικός κάμπος. Ο Θανάσης Βάρδας είναι ένας λεβεντάνθρωπος που καταδιώκεται από μια συμμορία Τουρκαλβανών και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον πεντάχρονο γιο του Γιώργη σ’ένα μοναστήρι των Μετεώρων. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, όταν η Θεσσαλία ελευθερώνεται και ενσωματώνεται στο ελληνικό κράτος, ο Γιώργης, μεγάλος πια, εγκαταλείπει το μοναστήρι. Πετάει τα ράσα και αρραβωνιάζεται την κόρη ενός συγχωριανού του αλλά οι Τουρκαλβανοί παραμονεύουν πάντα και θέλουν με κάθε θυσία ένα μενταγιόν που κατέχει, διότι πάνω του είναι χαραγμένο το σημείο όπου είναι κρυμμένος ο χαμένος θησαυρός του Αλή Πασά. Η σύγκρουση μαζί τους είναι αναπόφευκτη. Με τη βοήθεια ενός «αγνώστου», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ο πατέρας του που δεν είχε πεθάνει όπως πιστευόταν, κατατροπώνει τους πάντες.