Πρόκειται για διασκευή της ομώνυμης οπερέτας του Νίκου Χατζηαποστόλου, που μας μεταφέρει στην παλιά Αθήνα της εποχής του 1920, όπου και παρακολουθούμε τις κωμικές ερωτικές περιπέτειες ενός απάχη. Παρουσιάστηκε ως η πρώτη «ηχητική και άδουσα ελληνική ταινία», με τον ήχο της γραμμένο –τα τραγούδια μόνο– σε δίσκους γραμμοφώνου. Τους βασικούς ρόλους ερμήνευσαν οι ίδιοι λυρικοί καλλιτέχνες που είχαν εμφανιστεί και στη θεατρική σκηνή: Ιωάννης Πρινέας, Πέτρος Κυριακός και Μαρίκα Μαντινείου. Η υπόθεση αφορά σ’ έναν απάχη (μόρτη, αλήτη των πόλεων) τον οποίο όλοι αποκαλούν «Πρίγκιπα» και που το πραγματικό του όνομα είναι Κώστας. Ο Κώστας, λοιπόν, σώζει δύο αφελείς από άγριο ξυλοδαρμό. Μια νοστιμούλα μοδίστρα, η Τιτίκα, που περνά από εκεί τυχαία, περιποιείται τις ελαφριές πληγές του και έτσι ερωτεύονται ο ένας τον άλλον. Μια εβδομάδα αργότερα, ο Κώστας πληρώνεται για να παραστήσει έναν πρίγκιπα του Βυζαντίου στη δεξίωση της νεόπλουτης οικογένειας του Ελληνοαμερικανού Ξενοφώντα Παραλή, της χαριτωμένης κόρης του Βέρας, καθώς και της γεροντοκόρης αδελφής του Αρετής. Η οικογένεια έχει μόλις εγκατασταθεί στην Αθήνα. Ο Κώστας φλερτάρει διακριτικά τη Βέρα η οποία ανταποκρίνεται, αλλά η άφιξη της Τιτίκας, που φέρνει μια τουαλέτα της Βέρας, γίνεται αιτία να αποκαλυφθεί η μικροπλεκτάνη. Ο μίστερ Παραλής τον διώχνει με τις κλοτσιές. Στη συνέχεια, ο τύπος κληρονομεί μια σημαντική περιουσία, ανασκουμπώνεται και πραγματοποιεί το όνειρο της Τιτίκας που θέλει να καλοπαντρευτεί.