Βρισκόμαστε στα μέσα του 1960 και η Φιλιώ, χήρα του Ανδρέα Καλλιμανόπουλου, ενός ήρωα της Αντίστασης, που είχε εκτελεστεί τον Δεκέμβριο του 1944, έρχεται από τη Βοστώνη στην Αθήνα προκειμένου να διευθετήσει το μερίδιο της πατρικής περιουσίας που ανήκει στον γιο της που επίσης ζει στις ΗΠΑ. Η αδελφή του Ανδρέα, η Δήμητρα, την υποδέχεται στο αεροδρόμιο και την πηγαίνει, σχεδόν με το ζόρι, στο πατρικό της όπου μένει με τον άντρα της, τον Ηλία, και τις δυο κόρες τους. Οι δύο γυναίκες έχουν να ιδωθούν από το τέλος του πολέμου κι έχουν διαφορετικές μνήμες απ’ τα γεγονότα. Η Δήμητρα που θεωρεί τη Φιλιώ ξένη προς την οικογένεια –διότι τους εγκατέλειψε για να ακολουθήσει έναν αμερικανό λοχαγό και να ξαναπαντρευτεί–, προσπαθεί να την πείσει να παραιτηθεί από το μερίδιό της. Η Φιλιώ όμως, η οποία δεν ξαναπαντρεύτηκε και πάλεψε σκληρά για να αναθρέψει τον γιο της, δεν θέλει με κανένα τρόπο την αναμόχλευση των παλιών παθών. Ωστόσο, η επιμονή της Δήμητρας φέρνει στην επιφάνεια γεγονότα του παρελθόντος, τα οποία η ίδια δεν θέλει να παραδεχτεί, όπως τη δολοφονία από τον Ανδρέα του Κώστα, ενός συνεργάτη των Γερμανών, που είχε συναντήσει η Φιλιώ για να μάθει σχετικά με την τύχη του αδελφού της. Η παρέμβαση του Ηλία, που συνειδητοποιεί ότι όλη η συμπεριφορά της Δήμητρας προδίδει εκείνα για τα οποία αγωνίσθηκαν, αποκαθιστά την οικογενειακή τάξη και δικαιώνει τη Φιλιώ.